داشته های سوخته!

شهرمن،ای زادگاه خاطره های من!

شهرسوخته من،شهرهزارخاطره من چه صبورانه به سکوت نشسته ای و به باختن آینده ات مینگری و منتظره دستی تاتو را در دست گیرد و سینه خنجر خورده ات را ترمیم سازد.

وقتی ظاهرت را مینگرم سینه ام میسوزد!

وقتی به آن خاطره های سوخته درونت پی میبرم و مینگرم.

ای مادر خاطره ها،ای شهر زیبایم!

بغضی عجیب وجودم را فرا میگیرد!

بغض وجودم را میفشاره برای زمانی که سبز و اولین بودی و حالا تبدیل به درختی خشک در آخر جنگل وامانده ای!

وکسی برای سبز ماندنت تلاش نکرد و نمیکند!

آری،این روزها کوچه دلمان چنان برای آن روزهایت تنگ است که دیگر غریبه ها هم از آن گذر نمی کنندو

گنجشکهای درخت بیدمان بهانه ای برای خواندن درددلهاشان ندارند.

ای شهرسوخته من!

ای شهرخاطره هایم!

اما من تو را باسبز ترین رنگ دنیا در تاریخ دلم می نکارمت.

در زندگی انسان سه راه دارد؟

1-راه اول از اندیشه می گذرد،این والاترین راه است.

2-راه دوم از تقلید می گذرد،این اسان ترین راه است.

3-راه سوم از تجربه می گذرد،این تلخ ترین راه است.

تقسیم

به خدا گفتم بیا جهان رو تقسیم کنیم:

گفتم آسمون مال من،ابراش مال تو.

دریاش مال من،موجاش مال تو.

خورشید مال من،ماه مال تو!

خدا خنده ای کرد و گفت تو بندگی کن همش مال تو.....حتی من!!!